Yazmak isteyeceğim en son hikâye bile olamazdı, içimdeki sonsuz duyguları oluşturan ışıltıya uzak kalacak olmak. Bakışlarımı gözlerinin içine odaklayan o daha önce rastlamadığım ışıltıdan bahsediyorum. Güzel gülüşlerinin karşısında tebessümlerime engel olamadığım anlarda kaldı sevinçlerim.
Sarhoşluğu yaşamamıştım daha evvel ama bundan daha fazla zehirleyemezdim herhâlde kendimi. Uğraşsam yapamazdım daha büyüğünü. Sanırsın bir tek “hayatımın hatası” eksikti. O da var artık. Ne yazık ki…
Burası hayatımın dönemediğim noktası oldu. Çaresiz, öylece bakakaldığım.
